Carmen Maria Machado: In the Dream House (Graywolf Press, 2019)
Carmen Maria Machado kruidt dit heel persoonlijke relaas (over een liefdesrelatie die ontaardt in partnermisbruik en huiselijk geweld) met allerlei verwijzingen naar literaire en culturele procedés. Als lezer duik je daardoor samen met de auteur voortdurend in en weer helemaal uit het verhaal: In the Dream House is evenveel autobiografie als metafictie.
Wat op het eerste gezicht lijkt op een familieroman, is eigenlijk het zoveelste onderzoek van Ben Lerner naar de haperende kracht van de taal en het vertellen. Geen great American novel, maar een cirkelende zoektocht naar de knooppunten in het netwerk van relaties tussen woorden en mensen. In een recensie van deze roman schrijft onze criticus Pieter van de Walle: ‘Lerner is een stylist, eerder een dichter dan een romanschrijver. Even lijkt het alsof hij in Leerjaren in Topeka weg wil van de persoonlijke, experimentele aanpak die zijn vorige romans typeert. Het lijkt iets wil schrijven dat in de wandelgangen wel eens een ‘meeslepende familieroman’ genoemd wordt. Maar dat is schijn.’
Deze bekroonde bundel kan ons misschien iets kan zeggen over de virale storm waarin we plots terechtgekomen zijn. Ik wil me graag wat beter vertrouwd maken met het werk van Eva Gerlach; deze bundel lijkt daarvoor een goed vertrekpunt. Hier vind je de recensie van criticus Harm Hendrik ten Napel: ‘Eva Gerlach houdt zich in Oog, de dichtbundel waarmee ze dit jaar de Herman de Coninckprijs won, bezig met precies dit probleem: hoe ga ik verder zonder de ander achter te laten? Hoe neem ik de ander mee zonder er zelf in te blijven? ‘Zeg me gevlogene, hoe’ is de eerste regel van de eerste cyclus van de bundel.’